นายคัมมิงส์สนับสนุนให้ชาวไลบีเรียไม่ดูการเลือกตั้งในเดือนตุลาคมที่จะตามมาตามโอกาสครั้งที่สอง แต่สิ่งหนึ่งที่ควรเป็นการเปลี่ยนแปลงอย่างแท้จริง ซึ่ง CPP ตามความเห็นของเขาก็พร้อมที่จะนำมา“ฉันถักเปียและซ่อมสบู่ประเภทต่างๆ แต่เป็นเรื่องยากสำหรับคนทั่วไปที่จะซื้อสบู่เหล่านั้นเนื่องจากสถานการณ์ทางเศรษฐกิจ” Tamba กล่าว “ถ้าฉันไม่ให้ลูกค้าถักผมเปียหรือให้ลูกค้าซื้อสบู่ของฉัน ฉันกับลูกๆ คงอดตาย เพราะธุรกิจที่ฉันทำนั้นเป็นธุรกิจจากปากต่อปาก และฉันไม่ได้ทำเงินมากนัก”
คนจนของไลบีเรีย
กำลังทุกข์ทรมานจริงๆ รายได้เฉลี่ยต่อปีของชาวไลบีเรีย (วัดจากผลิตภัณฑ์มวลรวมภายในประเทศ (GDP) ต่อคน) เพิ่มขึ้นเล็กน้อยในปี 2564 เป็น 675 ดอลลาร์สหรัฐฯ จากเพียง 595 ดอลลาร์ในปี 2563 ตามข้อมูลของธนาคารโลก แม้ภายหลังอีโบลาไลบีเรียจะมีรายได้มากขึ้น รายได้เฉลี่ยแตะระดับสูงสุดที่ 722 ดอลลาร์ในปี 2559 แม้ว่าไลบีเรียจะมีความมั่งคั่งทางทรัพยากร แต่ผู้คนในไลบีเรียก็เป็นกลุ่มคนที่ยากจนที่สุดในโลก
ทัมบะรู้สึกถึงความแตกต่าง “เมื่อ 5 ปีก่อน ดีกว่าตอนนี้ เพราะถ้าคุณทำธุรกิจ ก็จะมีคนมาซื้อ และคนก็สามารถจ่ายค่าเล่าเรียนของลูกได้” เธอกล่าว “โรงเรียนไม่ได้เก็บค่าใช้จ่ายมากเกินไป แต่ตอนนี้ถ้าคุณพูดถึงเรื่องนี้ พวกเขาจะบอกคุณว่าคุณคิดว่าการศึกษามีราคาแพงหรือไม่ ลองไม่รู้สิ ทุกอย่างเปลี่ยนไปและผู้คนก็ร้องไห้ทุกที่”
ไลบีเรียกำลังชดใช้เป็นเวลาหลายทศวรรษของการลงทุนที่ต่ำต้อยใน “ทุนมนุษย์” ตามที่ดร. เทนนีกล่าว เขาเตือนว่าวิกฤตการณ์เหล่านี้จะเกิดขึ้นซ้ำรอยจนกว่าจะมีการลงทุนด้านการศึกษาและสุขภาพจำนวนมหาศาลในประเทศที่สามารถขับเคลื่อนนวัตกรรม ความเป็นผู้ประกอบการ และการสร้างงาน
“สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ ไม่ใช่แค่การขาดงานเท่านั้น แต่ยังขาดคนที่มีคุณสมบัติเหมาะสมด้วย” เขากล่าว “คนของเราส่วนใหญ่ไม่สร้างคุณค่าให้ตัวเอง เรายังมีความท้าทายที่สำคัญในด้านการสร้างทุนมนุษย์ แต่คนเหล่านี้คือคนที่คิดโดยอัตโนมัติว่าสิ่งต่าง ๆ จะเป็นสีดอกกุหลาบในความโปรดปรานของพวกเขา”
โดยเฉพาะอย่างยิ่งราคาข้าว
ที่เพิ่มสูงขึ้นเป็นสิ่งที่ผู้เชี่ยวชาญกังวล ไลบีเรียมีประวัติอันเลวร้ายของความไม่สงบทางการเมืองหลังจากราคาข้าวสูงขึ้น ในปี พ.ศ. 2522 ข้อเสนอของฟลอเรนซ์ ชิโนเวธ รัฐมนตรีว่าการกระทรวงเกษตรในขณะนั้น ให้เพิ่มราคาข้าวที่อุดหนุนจาก 22 ดอลลาร์ต่อถุง 1 ลิตรเป็น 26 ดอลลาร์ ทำให้เกิดการประท้วงที่วุ่นวาย จบลงด้วยการปล้นร้านค้าปลีกและโกดังข้าวอย่างกว้างขวาง ก่อให้เกิดความไร้เสถียรภาพทางการเมืองซึ่งนำไปสู่การรัฐประหารในอีกหนึ่งปีต่อมาและความขัดแย้งยาวนานกว่าสองทศวรรษ เศรษฐกิจที่ย่ำแย่ได้นำไปสู่การประท้วงทั่วทั้งภูมิภาค
กานายังประสบกับการประท้วงจากการล่มสลายทางเศรษฐกิจในกานา ในเดือนพฤศจิกายน ผู้ประท้วงมากกว่าหนึ่งพันคนเดินขบวนผ่านเมืองหลวงของประเทศ อักกราเรียกร้องให้ประธานาธิบดีนานา อาคูโฟ แอดโด และรัฐมนตรีคลัง เคน โอโฟรี อัตตาห์ ลาออกจากตำแหน่ง เนื่องจากความล้มเหลวในการแก้ไขปัญหาวิกฤตเศรษฐกิจ
“นานา ได้โปรดเมตตาพวกเราด้วย พวกเราหิว พวกเราเหนื่อยแล้ว” หญิงขายบริการชื่อ Afia กล่าวในการให้สัมภาษณ์ระหว่างการประท้วง เธอกำลังต่อสู้กับราคาข้าวโพดซึ่งเป็นส่วนประกอบสำคัญของ “เคนคีย์” อาหารกานาที่เธอขาย “ราคาข้าวโพดและอาหารอื่น ๆ มีราคาสูง ทำให้ธุรกิจคอกสุนัขของฉันดำเนินต่อไปไม่ได้ และลูก ๆ ของฉันก็หิวโหย”
กานาประสบปัญหาเศรษฐกิจถดถอยอย่างหนักในปีที่แล้ว ราคาน้ำมันเบนซินและดีเซลและการขนส่งสาธารณะเพิ่มขึ้นสองเท่าตั้งแต่เดือนมกราคม อัตราเงินเฟ้ออย่างเป็นทางการ (การเพิ่มขึ้นของราคาสินค้าและบริการ) เพิ่มขึ้นเป็นเกือบ 40 เปอร์เซ็นต์ในเดือนกันยายน และนักวิเคราะห์บางคนเชื่อว่าอาจสูงถึง 98% Bloomberg กล่าวว่า Cedi ของกานาเป็นสกุลเงินที่มีประสิทธิภาพแย่ที่สุดในโลก
Credit : UFASLOT
